{ Searching for a Shelter } -Sunnetje-

Sunnetjes ogen scanden langzaam de hele bol. De grot was in de buurt van een klein riviertje die dwars door de jungle liep.
Plotseling zag ze iets waarvan ze dacht dat dat de grot voor moest stellen. Het was nog een aardig stuk reizen. Sunnetje schatte het ongeveer een dag lopen, met pauzes om te rusten.
'Daar is het' en ze wees de plek aan met haar wijsvinger.
'Ik denk dat het ongeveer een dag lopen is, met rustpauzes erbij?' zei ze twijfelend terwijl ze op haar onderlip beet.

'Daar is het,' hoorde hij haar zeggen, en gelijk richtte hij zijn ogen op de plaats. Riviertje in de buurt, grot, moet dus half bergachtig zijn, niet te missen, waarschijnlijk in de buurt van een open plek vanwege zicht op een riviertje, dus minder bomen, dacht hij razendsnel na. Richting het noordoosten, zo'n 50 kilometer, grofweg geschat, als we geen bergen en dalen tegenkomen moet dat in een keer binnen 11 uur te doen zijn, met pauzes erbij iets meer dan een dag, aangezien de zon over een uur of zes ondergaat.
'Ik denk dat het ongeveer een dag lopen is, met rustpauzes erbij?' 'Morgen zullen we er tegen de middag zijn, als we geluk hebben,' zei hij vastbesloten. 'We kunnen beter gaan lopen.'
Hij hoopte maar dat ze niet een erge uitslaper was, want anders konden die tijden nog behoorlijk uit gaan lopen.

Sunnetje knikte en begon richting het noordoosten te lopen. Met haar handen duwde ze grote bladeren en takken die de weg versperden aan de kant.
Morgen middag zijn we er, dacht ze in zichzelf. Morgen middag komt er hulp.
Opgelucht haalde ze adem. Ze ademde een paar keer diep in en uit. Ze hield van de geur van de natuur; fris.
Na ongeveer een halfuur lopen stond ze even stil. Ze keek naar de jongen, die nog altijd bij haar was.
'Vertel eens wat over jezelf?' vroeg ze opeens. Ze schrok van haar eigen vraag. Normaal was ze nooit zo straight-to-the-point.

Ze baanden een weg door de dichte jungle, Sunnetje vooroplopend. Hij observeerde haar terwijl hij hier en daar bukte voor een laaghangende tak. Was het niet veel slimmer om hem voor te laten gaan? Hij kon zich immers makkelijker door de dichte begroeiing heenwerken met zijn zweihander.
Ach ja, als ze er problemen mee kreeg, zou hij vanzelf inspringen om te helpen.
'Vertel eens wat over jezelf?' vroeg ze toen de twee na een halfuurtje stil stonden. Hij keek lichtelijk verbaasd, maar herstelde ze zich en zuchtte.
'Mijn complete naam is Haolong Yun Fengxianggui,' begon hij. '24 jaar oud, ik kom uit Ryuujima en ben van het Drakenvolk, zoals je wel kan zien. Ik zit bij de Knights, de Mamundicaeaanse Garde dus.'
Dat hij General was hoefde ze niet te weten.
'En jij? Vertel jij eens wat over wie je bent en wat je precies hier doet.'