« Derryth Brinanstray »

"Being different is good! If we all were the same, life would be boring, right?"

Derryth is een Faerymeisje van zo'n 15 centimeter lang en is 16 jaar oud. Ze heeft een rustige persoonlijkheid maar dit kan omslaan als ze de stress en woede te lang in zich houdt. Ze voelt zich anders dan de rest, vanwege haar minder opgewekte karakter. Meestal komt ze droevig en chagrijnig over, hoewel ze dit niet echt is.
Ze houdt van lezen en reizen, en wil graag de wereld ontdekken en zien wat ze heeft gelezen over de planeet Aarde.

Als jong meisje voelde ze zich vaak buitengesloten, omdat ze meer van herfst en winter hield dan zomer en lente, zoals de meeste Faeries, vanwege de bloemen en planten die er dan zijn.
Ze was dus altijd een beetje op zichzelf en teruggetrokken. Niet dat de anderen haar pestten of beledigden, maar ze hield gewoon afstand en wist wat ze over haar dachten. Vreemd en raar.

Ook qua kleding en uiterlijk valt ze een beetje buiten de boot.
Meestal draagt ze een zwart-wit gestreept shirt dat haar schouders bloot laat en een zwarte, luchtige rok daaronder, zonder schoenen of iets anders. 's Winters overweegt ze wel eens om zwart-wit gestreepte of geruite kniekousen aan te trekken, maar meestal is ze hier te lui voor.
Haar vleugels zijn bruinachtig grijs en hebben iets weg van een libelle, in plaats van de meer voorkomende felgekleurde vlinder- of bloembladvleugels. Ze heeft zwart piekhaar dat naar achteren staat, haar zogenaamde vlammende kapsel. Een paar plukjes vallen voor haar gezicht. Vaag genoeg blijft het gewoon omhoog staan, ook al wordt het kletsnat. Ook heeft ze een vlecht die tot ongeveer de helft van haar rug komt.
Haar ogen zijn hazelnootbruin en kunnen vrij harteloos kijken, vooral als ze niets met je te maken wil hebben. Ook heeft ze een scherpe tong.

Derryth is een supersnelle vlieger en kan dit geruisloos doen. Zo kan ze gemakkelijk de snelheid van een eenhoorn in gallop bijhouden en zo reist ze dus vliegensvlug door Mamundicae, als ze dat zou willen. Toch gaat ze liever te voet of door de bomen, met af en toe een klein stukje zwevend.
Om zichzelf te beschermen en zich door de "wildernis" (voor iemand met haar grootte is alles al snel enorm) een weg te banen, heeft ze een dolk. Ook heeft ze een schoudertas met daarin haar favoriete boek waarin ze iedere avond wat leest, en een soort van logboek waarin ze alles wat ze ziet en meemaakt bijhoudt, zowel met gedetailleerde beschrijvingen als met tekeningen met notities eromheen.